آلفرد وارنر | برنده جایزه نوبل شیمی

[vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

آلفرد وارنر شیمیدانی سوئیسی 12 دسامبر 1866 در مولوز کشور فرانسه متولد و 15 نوامبر 1919 در زوریخ در کشور سوئیس درگذشت. وی در سال 1913 برای تحقیقاتش در مورد ساختار ترکیبات هماهنگی، برنده جایزه نوبل شیمی شد.

اگر علاقمند هستید زادگاه آلفرد وانر را ببینید، سفر با تور فرانسه ژیوار را از دست ندهید.[/vc_column_text][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

سال‌های اول زندگی وی

آلفرد وارنر در سال 1866 در فرانسه به دنیا آمد. او خیلی زود به شیمی علاقه‌مند شد و یک آزمایشگاه موقت در انبار پدرش راه‌اندازی کرد. او در سن 18 سالگی اولین تحقیقات شیمیایی مستقل خود را تکمیل کرده بود. در سال 1885، وارنر برای یک سال خدمت نظامی به کارلسروهه کشور آلمان نقل‌مکان و شروع به تحصیل در رشته شیمی در موسسه فناوری آنجا کرد.

وارنر پس از خدمت سربازی، تحصیلات خود را در موسسه فناوری فدرال زوریخ سوئیس ادامه داد. وی دیپلم خود را در شیمی فنی در سال 1889 و متعاقب آن مدرک دکترا را اخذ نمود. سپس یک‌ترم را در کالج دو فرانس در پاریس گذرانده و با مارسلین برتلو همکار شد و سپس به زوریخ بازگشت.

آلفرد وارنر در سال 1893 و تنها در سن 27 سالگی به‌عنوان استادیار دانشگاه زوریخ منصوب شد. او دو سال بعد به درجه پروفسور کامل ارتقا یافت، در همان سال شهروند سوئیس شد و تا پایان دوران کاری خود در زوریخ ماند.

[/vc_column_text][vc_single_image image=”32295″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

تحقیقات آلفرد وارنر در شیمی

تحقیقات اولیه آلفرد وارنر بر روی شیمی آلی متمرکز بود. پایان‌نامه دکترای او استریو ایزومرهای اکسیم‌ها را که به شکل‌های سیس و ترانس وجود دارند، توضیح داد. این‌ها پایه‌هایی را برای استریو شیمی نیتروژن ایجاد کرد. بااین‌حال، برجسته‌ترین دستاورد او ایجاد پایه‌های شیمی هماهنگی معدنی بود.

قبل از کار وارنر، محققان تلاش کرده بودند تا مجتمع‌های فلزی را در محدوده نظریه ظرفیت ککوله قرار دهند. فرضیه وارنر این بود که اتم‌ها یا یون‌های فلز مرکزی توسط اتم‌ها یا مولکول‌های دیگر (لیگاندها) در آرایش‌های هندسی ساده احاطه‌شده‌اند. او مفهوم اعداد هماهنگی را توسعه داده و یک پیکربندی هشت‌وجهی را برای مجتمع‌هایی با شماره هماهنگی شش، فرض کرد. این مفهوم پیشرفت، خواص ترکیبات هماهنگی موجود را توضیح می‌دهد و همچنین مجموعه‌ای از ترکیبات جدید را پیش‌بینی می‌کند.

در زمان این کشف در سال ۱۸۹۲، آلفرد وارنر کار آزمایشی در مورد این موضوع انجام نداده بود. به گفته او، این ایده در نیمه‌های شب به ذهنش خطور کرد. در طول دو دهه بعد، وارنر و شاگردانش تعداد زیادی کمپلکس معدنی را سنتز کرده و فرضیه خود را ثابت کردند.

[/vc_column_text][vc_single_image image=”32293″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

سال‌های آخر عمر آلفرد وارنر

در سال ۱۹۱۳، وارنر جایزه نوبل شیمی مشترکی را به‌عنوان قدردانی از کارش دریافت کرد. تحقیق وی در مورد پیوند اتم‌ها در مولکول‌ها بود که به‌وسیله آن‌ها نور جدیدی بر تحقیقات قبلی انداخت و زمینه‌های تازه‌ای از تحقیقات به‌ویژه در شیمی معدنی را گشود. او اولین شیمیدان معدنی و اولین شیمیدان سوئیسی بود که موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.

آلفرد وارنر در ۱۵ نوامبر ۱۹۱۹ درگذشت. بااین‌حال، تأثیر او بر شیمی معدنی همچنان ادامه داشت. در سال ۲۰۰۱، ۸۲ سال پس از مرگش، وارنر به‌عنوان یکی از الهامات نویسندگان مقاله‌های شیمی موردتوجه قرار گرفت. محققان زیادی از نمونه‌های بلوره‌ای تهیه‌شده توسط او که در دانشگاه زوریخ نگهداری می‌شوند استفاده کرده‌اند. انجمن شیمی سوئیسی اس سی اس هرساله از دانشمندان جوان آینده دار با جایزه وارنر تقدیر می‌کند.

[/vc_column_text][vc_single_image image=”32294″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][/vc_column][/vc_row]