تور فرانسه
موزه اورانژری یک گالری هنری از نقاشی‌های امپرسیونیستی و پسا امپرسیونیستی می‌باشد که در گوشه غربی باغ Tuileries در مجاورت Place de la Concorde در پاریس واقع‌شده است. این موزه بیشتر به‌عنوان خانه دائمی هشت نقاشی دیواری نیلوفر آبی از کلود مونه مشهور است و همچنین شامل آثاری از پل سزان، هنری ماتیس، آمدئو مودیلیانی، پابلو پیکاسو، پیر آگوست رنوار، هنری روسو، آلفرد سیسلی، چیم سوتین، موریس اوتریلو می‌باشد. این گالری در ساحل رودخانه سن در نارنجستان قدیمی کاخ Tuileries در Place de la Concorde در نزدیکی ایستگاه مترو Concorde قرار دارد. از طریق رزرو و بازدید از لیست تورهای فرانسه از این موزه زیبا دیدن کنید.
همچنین می‌توانید برای رزرو تور اروپا، به لیست قیمت‌های تور اروپا مراجعه کنید.
تاریخ موزه اورانژری
ناپلئون سوم در سال 1852 موزه اورانژری را برای نگهداری درختان مرکبات باغ Tuileries در سرما در زمستان ساخت. این ساختمان توسط معمار Firmin Bourgeois (1786-1853) ساخته‌شده است. قبل از اینکه موزه Orangerie ساخته شود، درختان در گالری لوور نگهداری می‌شدند. ورودی‌های اصلی در سمت شرقی و غربی ساختمان توسط معمار لوئیس ویسکنتی (1791-1853) تزئین شده است که به دلیل بازسازی‌های خود در لوور نیز مشهور است. ستون‌های واقع در درها با خطوطی مثلثی شکل ساخته‌شده است که توسط شارل گالوا پوانگنت مجسمه‌سازی شده است.
موزه Orangerie
پس از سقوط امپراتوری در سال 1870 و آتش‌سوزی در کاخ Tuileries در 1871، موزه اورانژری به مالکیت دولت درآمد که از آن برای برگزاری رویدادهای عمومی مانند کنسرت‌های موسیقی، نمایشگاه‌های هنری استفاده می‌کرد.
تابلوهای زیبای نیلوفرهای آبی اثری از مونه
پس از جنگ جهانی اول، تغییرات جدیدی در موزه اورانژری ایجاد شد. در سال 1921، دولت ساختمان را به همراه ساختمان دیگری به نام Jeu de Paume به دبیرخانه هنرهای دولتی واگذار کرد. هدف این دو ساختمان این بود که فضایی را برای بازدید آثار هنرمندان به نمایش بگذارند. در آن زمان، کلود مونه (1840-1926) در حال نقاشی مجموعه‌ای از نقاشی‌های نیلوفرهای آبی (Nymphéas) بود که برای موزه دیگری به نام رودن طراحی‌شده بود.
موزه Orangerie
رئیس شورا، ژرژ کلمانسو (1929-1841)، می‌خواست نقاشی‌ها به‌جای آن در موزه اورانژری قرار گیرند. اهدای نیلوفرهای آبی به موزه اورانژری در سال 1922 نهایی شد. مونه به همراه معمار کامیل لوفور (1876-1946) در طراحی معماری کمک کرد. هشت تابلو، هرکدام دو متر ارتفاع و 91 متر طول داشتند، در 2 اتاق بیضی‌شکل قرار گرفتند. مونه همچنین برای دیده شدن نقاشی‌ها در نور طبیعی به نورگیر نیاز داشت. در اصل، این موزه در 17 مه 1927 به‌عنوان Musée Claude Monet، چند ماه پس از مرگ این هنرمند افتتاح شد. سپس به موزه لوکزامبورگ ملحق شد و به‌طور رسمی به Musée National de l’Orangerie des Tuileries تغییر نام داده شد.
نمایشگاه‌هایی که بین 1930-1950 در موزه اورانژری برگزار شد
موزه اورانژری در سال 1930 به موزه لوور پیوست. نیمه غربی موزه اورانژری به نمایشگاه‌های موقت لوور و دیگر موزه‌های ملی فرانسه اختصاص داده شد. هرسال، Orangerie میزبان نمایشگاه‌های مختلفی بود. در سال‌های 1930-1933، Orangerie میزبان نمایشگاه امپرسیونیسم و در سال 1934 میزبان نمایشگاه Peintres de la realité (نقاشان واقعیت) بود. در سال 1936 نمایشگاه Rubens et son temps (روبنس و سن او) یک میلیون بازدید کننده را به این موزه آورد.
موزه Orangerie
در سال 1946، پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از شاهکارهای مجموعه‌های خصوصی در آلمان توسط کمیسیون هنر فرانسه بازیابی و کشف شد و در موزه اورانژری به نمایش درآمد. Orangerie و Jeu de Paume با بخش نقاشی لوور متحد شدند. Réunion des Musées Nationaux بین سال‌های 1946-1960 نمایشگاه‌های موفقی را در موزه اورانژری برپا کرد.
مجموعه آثار تاریخی ژان والتر و پل گیوم در موزه اورانژری
مجموعه‌های ژان والتر و پل گیوم به ترتیب در سال 1959 و 1963 خریداری شدند. پل گیوم یک دلال هنری بود و تمایل او ایجاد موزه‌ای از هنرهای مدرن فرانسه بود که برای عموم آزاد باشد. گالری‌های نمایشگاه موزه اورانژری تخریب شد و دو طبقه به ساختمان اضافه شد. راه‌پله‌ای با نرده توسط ریموند سوبس (1970-1993) طراحی شد که جایگزین ورودی تابلوهای نیلوفرهای آبی بود و به اتاق‌هایی منتقل می‌شد که مجموعه‌ای از آثار تاریخی جدید را نشان می‌داد. در سال 1966، این مجموعه به‌طور عمومی توسط وزیر فرهنگ، آندره مالرو ارائه و افتتاح شد.
موزه Orangerie
