تور فرانسه
[vc_row][vc_column width=”2/3″][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]نام: آلبر کامو
متولد: 7 نوامبر 1913، موندووی، الجزایر فرانسه (الجزایر کنونی).
درگذشت: 4 ژانویه 1960، سنس، فرانسه.
محل اقامت در زمان دریافت جایزه: فرانسه.
انگیزه جایزه: «به خاطر تولید مهم ادبی او که با جدیت روشنگرانه مشکلات وجدان بشری در زمانه ما را روشن می‌کند».
برنده جایزه نوبل ادبیات 1957[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”35628″ img_size=”medium” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”35629″ img_size=”medium” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]
مهم‌ترین آثار آلبر کامو
- کالیگولا 1938– نمایشنامه.
- بیگانه 1942 – رمان.
- سوءتفاهم 1944– نمایشنامه.
- طاعون 1947 – رمان.
- حکومت نظامی 1948 – نمایشنامه.
- سقوط 1956– رمان.
- دادگستران 1949– نمایشنامه.
- تسخیرشدگان 1959– نمایشنامه.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]
دوران کودکی
آلبر کامو در موندووی الجزایر در یک خانواده مهاجر فرانسوی الجزایری متولد شد. مادرش اهل اسپانیا بود. پدر او، لوسین، در نبرد مارن در سال 1914 در طول جنگ جهانی اول، در حالی که به عنوان عضوی از هنگ پیاده‌نظام خدمت می‌کرد، درگذشت. کامو در دوران کودکی خود در بخش بلکورت الجزایر در شرایط بدی زندگی می‌کرد. فقر باعث شد پس از دوران دبستان به کارگری روی بیاورد. اما لویی ژرمن معلم او که از استعداد او باخبر بود، وی را تشویق کرد تا در آزمون دریافت کمک هزینه تحصیلی شرکت کند. او در آزمون شرکت کرد و موفق شد برای ورود به دبیرستان از دولت کمک هزینه بگیرد.
شاید خواندن زندگینامه مرلین مونرو برای شما جذاب باشد.
دوران جوانی آلبر کامو
در سال 1923، کامو در دبیرستان و در نهایت در دانشگاه الجزایر پذیرفته شد. او که علاقه زیادی به فوتبال داشت، در سال 1929 به عنوان دروازه‌بان به عضویت تیم دانشگاه ریسینگ الجزیره درآمد. بااین‌حال، به دلیل ابتلا به بیماری سل در سال 1930، مجبور به کناره‌گیری از فعالیت‌های فوتبالی شد. او همچنین مجبور شد تا تحصیلات خود را به‌صورت نیمه‌وقت انجام دهد. آلبر کامو مشاغل عجیبی از جمله معلم خصوصی، کارمند قطعات خودرو و کار در موسسه هواشناسی را انتخاب کرد. او مدرک فلسفه خود را در سال 1935 دریافت کرد.
کامو در سال 1934 به حزب کمونیست فرانسه پیوست. اما بر سر برخی اختلاف‌نظرها به‌مرور با رفقای حزب کمونیست خود دچار مشکل شد. در نتیجه، او را محکوم کردند و از حزب بیرون راندند.
[/vc_column_text][vc_single_image image=”35629″ img_size=”large” alignment=”center” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]
ازدواج
در سال 1934 با «سیمون هیه» ازدواج کرد. سیمون زنی ثروتمند و معتاد به مورفین بود. پس از دو سال به دلیل عدم تعهد هر دو طرف این ازدواج به طلاق انجامید.
آلبر کامو در سال 1940 با فرانسین فور، پیانیست و ریاضی‌دان ازدواج کرد. فرانسین در 5 سپتامبر 1945 دوقلوهای کاترین و ژان کامو را به دنیا آورد. همچنین در این سال، کامو شروع به کار برای مجله Paris-Soir کرد. در مرحله اول جنگ جهانی دوم به‌اصطلاح مرحله جنگ ساختگی، کامو یک صلح‌طلب بود. بااین‌حال، او در پاریس شاهد چگونگی تصاحب فرانسه توسط ارتش ورماخت شد. پس از آن او در کنار بقیه کارکنان مجله به بوردو نقل‌مکان کرد. در این سال او اولین کتابش را به نام «افسانه سیزیف» به پایان رساند.
اوژن دلاکروا | زندگینامه و بررسی آثار نقاش فرانسوی[/vc_column_text][vc_single_image image=”35630″ img_size=”large” alignment=”center” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]
حرفه ادبی
در طول جنگ کامو به واحد مقاومت فرانسه Combat پیوست که روزنامه‌ای زیرزمینی به همین نام منتشر می‌کرد. این گروه علیه نازی‌ها کار می‌کرد و کامو در آن نام “Beauchard” را به خود گرفت. آلبرکامو در سال 1943 سردبیر روزنامه شد و زمانی که متفقین پاریس را آزاد کردند، کامو آخرین نبرد را گزارش داد. او در نهایت در سال 1947 از مبارزه استعفا داد. در این دوره بود که با ژان پل سارتر آشنا شد.
در سال 1949 بیماری سل او بازگشت و دو سال در انزوا زندگی کرد. در سال 1951 او «انسان طاغی» را منتشر کرد. این کتاب باعث ناراحتی بسیاری از همکاران و معاصران او در فرانسه شد و منجر به جدایی نهایی او از سارتر شد.
در دهه 1950 کامو تلاش‌های خود را وقف حقوق بشر کرد. در سال 1952 زمانی که سازمان ملل اسپانیا را تحت رهبری ژنرال فرانکو پذیرفت، از کار خود برای یونسکو استعفا داد. در سال 1953 او یکی از معدود چپ‌هایی بود که از روش‌های شوروی برای سرکوب اعتصاب کارگران در برلین شرقی انتقاد کرد.
او روحیه صلح‌طلبی و مقاومت خود را در برابر مجازات اعدام در همه جای جهان حفظ کرد و همواره هنرمندی مقید به اصول انسانی باقی ماند.
مرگ آلبر کامو
کامو در 4 ژانویه 1960 در یک تصادف رانندگی در نزدیکی سنس، در مکانی به نام “Le Grand Frossard” در شهر کوچک Villeblevin درگذشت. از قضا، آلبر کامو در اوایل زندگی خود سخنی گفته بود که پوچ‌ترین راه مردن، مرگ بر اثر تصادف رانندگی است.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
