بیوگرافی آندره ژید | هرآنچه که باید درباره نویسنده فرانسوی بدانید

[vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

آندره ژید، نویسنده، تنها فرزند پل ژید و همسرش ژولیت روندو بود. وی در سال 1869 در خانواده‌ای هوگنوت که تازه به مذهب کاتولیک گرویده‌ بودند، متولد شد. پدرش از دهقانان هوگنوت جنوبی بود و مادرش که وارث نورمنی بود، اگرچه پروتستان تربیت شده بود، به یک خانواده کاتولیک رومی شمالی تعلق داشت. وی تا دهه بیست عمدتاً در محافل ادبی آوانگارد و باطنی شناخته می‌شد. اما در سال‌های پایانی زندگی به چهره‌ای بسیار تأثیرگذار، اما بحث‌برانگیز تبدیل شد. اندره ژید نویسنده سفرهای زیادی داشت و در 19 فوریه 1951 درگذشت.

شاید علاقه‌مند باشید درباره زندگی نامه بلز پاسکال بدانید.[/vc_column_text][vc_separator][vc_single_image image=”31798″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

دوران تحصیل اندره ژید 

هنگامی‌که ژید هشت ساله بود، وی را به École Alsacienne در پاریس فرستادند، اما تحصیلات او به دلیل حملات روانی ناشی از بیماری متوقف شد. پس از مرگ زودهنگام پدرش در سال 1880، سلامتی او به دغدغه اصلی مادر سخت‌گیرش تبدیل شد. بنابراین اندره ژید نویسنده اغلب در خانه می‌ماند و معلمان خصوصی به او آموزش می‌دادند.

سپس در سال 1889 ژید به École Alsacienne بازگشت تا برای امتحان لیسانس خود آماده شود و تصمیم گرفت زندگی خود را در نویسندگی، موسیقی و سفر بگذراند. اولین کار او مطالعه یک زندگی‌نامه درباره ناآرامی‌های جوانان با عنوان دفترچه‌های آندره والتر 1891 بود.

در ژوئن 1947 اندره ژید اولین افتخار زندگی خود، دکترای ادبیات دانشگاه آکسفورد را دریافت کرد. پس‌ازآن در نوامبر جایزه نوبل ادبیات را کسب کرد.

[/vc_column_text][vc_single_image image=”31799″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

دوران سمبلیک آندره ژید 

در سال 1891، یکی از دوستان مدرسه‌ای ژید به نام پیر لوئیس، وی را به «شب‌های سه‌شنبه» که توسط شاعر معروف استفان مالارمه برگزار می‌شد، معرفی کرد. شب‌های سه‌شنبه مرکز جنبش نمادگرایی فرانسه بود و برای مدتی اندره ژید نویسنده تحت تأثیر نظریه‌های زیبایی‌شناسی نمادگرا قرار گرفت.

در سال 1893 ژید برای اولین بار به شمال آفریقا سفر کرد، به این امید که در آنجا از نارضایتی خود از محدودیت‌های اعمال‌شده توسط تربیت پروتستانی سخت‌گیرانه‌اش رهایی یابد. تماس ژید با جهان عرب و معیارهای اخلاقی کاملاً متفاوت آن به رهایی او از قراردادهای اجتماعی و جنسی که احساس می‌کرد در اثر آن خفه شده بود، کمک کرد. اما پس از بازگشت اندره ژید نویسنده به فرانسه، آسودگی او از کنار گذاشتن قیدوبندهایش در آنچه او آن را «فضای خفه‌کننده» سالن‌های پاریس می‌خواند، تبخیر شد. وی اطرافیان خود را تمثیلی درخشان از حیواناتی تصور می‌کرد که همیشه در غارهای تاریک زندگی می‌کنند و بینایی خود را از دست می‌دهند. زیرا هرگز از آن استفاده نمی‌کنند.

در سال 1894 ژید به شمال آفریقا بازگشت و در آنجا با اسکار وایلد و لرد آلفرد داگلاس ملاقات کرد. بااین‌حال، اندره ژید به دلیل بیماری مادرش به فرانسه فراخوانده شد و در می 1895 مادر خود را از دست داد. در اوایل سال 1896 وی به‌عنوان شهردار کمون لاروک انتخاب شد و در سن 27 سالگی جوان‌ترین شهردار فرانسه بود.

با زندگی نامه رنه دکارت آشنا شوید.[/vc_column_text][vc_single_image image=”31800″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

دوران خلاقیت عالی آندره ژید 

در بیشتر این دوره ژید از اضطراب و پریشانی عمیق رنج می‌برد. آثار آندره ژید در سال 1914، انتقال به مرحله دوم دوره خلاقیت بزرگ وی را نشان می‌دهد. او داستان غارهای واتیکان را نه یک داستان، بلکه یک سوتی نامید. منظور او اثری طنز است که با شخصیت‌های احمقانه یا دیوانه‌اش در یک ساختار روایی غیرمتعارف به شکلی مضحک رفتار می‌شود. این اولین اثر او بود که به دلیل ضد روحانیت موردحمله خشونت‌آمیز قرار گرفت.

در اوایل دهه 1900، آندره ژید نویسنده که قبلاً به‌طور گسترده به‌عنوان یک منتقد ادبی شناخته‌شده بود، در میان کسانی بود که La Nouvelle Revue Française را تأسیس کردند. در طول جنگ جهانی اول، ژید در پاریس، ابتدا برای صلیب سرخ، سپس در یک نقاهتگاه سربازان و درنهایت در تأمین سرپناه برای پناهندگان جنگی کار کرد. جنگ، اندوه ژید را تشدید کرده بود و در اوایل سال 1916، دوباره شروع به نوشتن کرد. پس از جنگ، تغییر بزرگی در ژید رخ داد و چهره اندره ژید نویسنده ظاهر آرام سال‌های آخر عمرش را به خود گرفت.

[/vc_column_text][vc_single_image image=”31801″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][vc_separator][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

آثار اندره ژید 

• مارشلندز 1894
• میوه‌های زمین 1897
• درام سائول 1903
• بازگشت ولگرد 1907
• کوریدون (به‌طور خصوصی منتشرشده 1911، نسخه عمومی 1924)
• اگر بمیرد (1924 ، زندگینامه او)
• خاطرات مادام‌العمر ژید در مجله (از سال 1889 تا 1939، 1942 تا 1948، 1949 تا1950)
• غارهای واتیکان 1914
• تنگه دروازه است 1909
• جعلان 1926
• نقدهای ادبی (از سال 1903 تا 1911)
• سفر در کنگو 1927
• تزئوس 1942

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”31802″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d” woodmart_inline=”no” parallax_scroll=”no”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

جمع‌بندی

آندره ژید (1869-1951) از خانواده هوگنوت در کودکی به دلیل بیماری مدرسه را ترک کرد و در خانه توسط معلم خصوصی آموزش دید. وی در دهه بیست به محافل ادبی روی آورد و در طول عمر خود آثار بسیاری نوشته است. ژید در بیشتر عمر خود به‌عنوان یک شخصیت بحث‌برانگیز به دلیل حمایت آشکار از ادعای آزادی عمل افراد در مخالفت با اخلاق مرسوم، مدت‌ها به‌عنوان یک انقلابی در نظر گرفته می‌شد. او قبل از مرگش به‌عنوان یک انسان اخلاق‌گرای مهم در سنت بزرگ قرن هفدهم فرانسه شناخته می‌شد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]